شعر چاهک

شعر مربوط به چاهک

روستا شهر خالی از دود است
شهر هم روستای بی‌رود است
مردمان چاهک صفا دارند
مردمانی صبور و پرکارند
روزی و رزقشان فراوان باد
دستشان پر ز مهر و احسان باد

آش ایراز که یادآور چاهک باشد
طعم آن خوشمزه ونامش تک باشد

آب آخر از قنات هفت چنار می آرد برون

یوسفی در هر نفس از چاه می آرد برون

آب هرچند از قنات هفت چنار دور افتاده است

خار را از پا به منزلگاه می آرد برون

هفت چنار از بی عدالتی های خویش ، به خاک افتاده است

آه مردم‌؛ آب را فلک؛ از چاه می آرد برون

در تنور رزق چون نوبت به قرص ما رسد

چرخ گویا بیژنی از چاه می آرد برون

آنچه می ریزد ز مژگان مردم چاهک نقطه نیست

ماه کنعان سر ز جیب چاه می آرد برون